Heyecan yerine kaygı dolmuştu içime

Sebebini anlamıyordum.

Karanlık içerisindeymişim gibi hissediyordum. Tüm dünyayı önüme serseler

Bir şey değişmeyecek gibi duruyordu.

Ruhu temiz olmalıydı insanın

Yüzünden önce

Ve aklı berrak olmalıydı

Gözlerinden önce.

Bakmakla beraber

Görebilmeliydi de insan.

Kapalı kapılar ardına sıkışıtırılmış bir mahkum gibi

Yaşamamalıydı

Halbuki tüm kapılar açıkken.

Yaşamalı

ve 

-fazla uzatmadan-

ölmeliydi.