Asılı kaldım hayallerin içinde.
Yitti gerçeklik ve bittim ben.
Anlamadım, anlamadılar.
Beyhudeydi anlamalarını beklemek,
Olmayacak bir hayalin peşinden koştum öylece.
Yandı yüreğim,
Pare pare oldum ben.
Ah sen hiç bilmedin!
İçimdeki çocuğun sessiz çığlıkları çok mu sessiz?
Dinmez gözyaşları o kadar mı görünmez?
Duymaz mı kulaklar,
Ve kör oldu gözler.
Ben karanlığın ışığına hapsoldum,
Bulamazsın beni.
Gelme, gidemezsin geri!
Tutarsan bir anlığına, kayıp giderim ellerimden.
Olsun, dedim diye bitmedi yangın.
Daha çok alev alırım her gün.
Ve biterken ben, acı tebessümler atarım etrafa.
