Bir gece yarısında yalnızlık rıhtımının fenerleri karanlığı dövüyor. Öylece durmuş izliyorum, hayallerimin yüzüme tokatlar atmasını, aşağılamasını, alay edercesine kahkahalarını.
Bir gece yarısında uzaktan gemiler süzülüyor ve ben onlara bakıp iç geçiriyorum, hüznümün dalgalarda savruluşunu izliyorum. Gitmek istiyor ancak kıyıya vuruyor her defasında. Umutlarım yüzme bilmiyor.
Bir gece yarısında sakin bir gökyüzünün altında sağanak yağmurlar bekliyorum. Bedenimi pirüpak edecek, ruhumun kirini pasını mazgallardan kaydıracak.
Bir gece yarısında, yalnızlık rıhtımında fenerler ve ben ışıldamaya çalışıyoruz karanlıkta.
