Filhakika

Şimdi ben seni sevmesem,

Bir şey eksik kalırdı mutlaka, bundan eminim

Çiçeklere ve sokağa daha az anlamlı bakar, dalgaları daha az duyar, güneşin kızıllığından umut doğurmazdım mesela

Kedileri daha az sever, çimenlere uzanmaz, durgun suda taş sektirmezdim

Ben seni sevmesem

Ne işçi servislerinde yorgun yüzlere dörtlükler yazmak geçerdi içimden,

Ne sıcak ekmeğin kokusu cezbederdi beni

Ben seni sevmesem, güne yarım başlar çeyrek bitirirdim

Boğazımda yumru olur takılır kalırdı şekersiz çay, susamı avuçlarımda silkelen simit

Ben seni sevmesem ne çok şey olurdu küçük köhne dünyamda

Fizik kanunları daha ağır işler, kimyası bozulurdu yüreğimin

Kapılarımdan ibaret kalırdı coğrafi sınırlarım

Tarihim dünden ibaret

Zor gelirdi yemek içmek yürümek raftan bir kitabın sayfalarını çevirmek

Her şeyi seninle öğrenmiş ve seninle sevmişim gibi

Kendi dışıma ve hayatın içine içine büyümeyi bile seninle öğrenmişim gibi

Ben sevmesem cüce kalırdı benliğim senliğe karışmasaydı eğer

Sanaymış benden yana bütün şiirler, yorulmalar, dinlenmeler, gezmeler, işe gitmeler

Giyinmeler, soyunmalar, öfkeler, hüzünler, özlemler

Sanaymış bütün doğumlar ölümler artık bilirim

Ben seni sevmesem ömrümde ne çok şey değişirmiş meğer

Filhakika, hep gecede kalırmış zaman sen de beni sevmeseymişsen eğer.