Asıl meseleme bir türlü gelemiyorum
Fillerden bahsediyorum
Manasız sorular soruyorum
Sonra yıldızlara dikiyorum gözlerimi
Gürültülü bir sessizlik esir alıyor sözlerimi
İsmini cümle içinde geçiremiyorum
Her harfi terk ediyor beni
Yalvarıyorum onlara dönmüyorlar
Ağlıyorum, yanımda oturanlar görmüyorlar
Asıl meseleme gelemiyorum, Sen diyemiyorum
Kalbimi kayan yıldızlara bırakıyorum
Göğümü; karanlığa tutsak
Gel gör Ay’ım bile doğarken aksak
Fakat aldırma sızlanışıma, biraz önce güldüm
Bu ahmakça neşemi uzaktan gördüm
Olmadığım kadar mağrurum,
Kendimi böyle öldürdüm
Tek bir cümleyi sayfalarca düşündüm
Her kelimesine sayısız mana kusturdum
Hiçbirinde rastlamadım inkâra
Ellerinde üflediğin tozdum
Topladı bavulunu gülüşün,
Sarıldığım en sahici düştün
Bundan böyle;Sadece kadehlerden sarhoşluğum
Manzaramda dimdik duran yokluğun
Ben asıl meselemi susuyorum
Kuşlardan bahsediyorum
Sonra yollara dikiyorum gözlerimi
Ne gelmek, ne de gitmek
Tam ortasında öylece duruyorum
Sen diyemiyorum…
