Neden sevgilim yok diye kendime sorup duruyorum. 20 yaşındayım ama hiç olmadı. Sevgilisi olan insanlara baktım sevgili olmak ne demek diye. Açıkçası yiyişmek, konuşmak, zaman öldürmek. Bunu yapan insanlar nasıl yapıyor, olay ne; hâlâ anlamadım. Resmî olarak sevgili olmak nasıl oluyor? Sevgili olduk haydi yiyişelim mi, yiyişiyoruz bari sevgili olsak mı? Sohbeti iyi olan, karşılıklı iyi vakit geçirdiğim biri neden kız olunca sevgili gibi olmak zorunda? Sadece iyi anlaşan kız-erkek olamaz mı? Aslında cevap karşındakine gerçekten ilgi göstermek. Bir partiye gittim, karşımdaki kızla dans ediyorum. Yanımdaki arkadaşım (orada tanıştık), "Kanka azıcık mutluymuş gibi yap, iyi adamsın sen," dedi. Yolda giderken biri beni durdurup "Aga umarım sevdiğine kavuşursun." diye bana teselli verdi. Niye aga ortamı benim için bu kadar kolayken sevgili olma yolunda kızlarla konuşamıyorum? Ben niye bir insana dokunmayı sevmiyorum. Normalde erkek erkeğe güreşirsin; sert yumruklar, tekme, tokat; onlarda sıkıntı yok. Bir insana yumuşak bir şekilde dokunmak, elini omzuna koymak, sarılmak bana aşırı zor geliyor. Yumruk yiyeyim daha iyi. İnsanların arasına karışmak, bir şeyin parçası olmak istiyorum ama bir şey beni geri çekiyor. Ya en çok kızdığım; aptal aptal karakterlerin gördüğü kabul, benim hep mücadele etmem gereken bir şey oluyor. Bu her şey için geçerli. KYK bursuna ihtiyacım var, babamın bir emekli maaşı var ve ben İstanbul'da, şehir dışında okuyorum. Bana çıkmadı, %50 bursla özel üniversitede okuyan mala çıktı. Ben niye her şeyi uğraşarak almak zorundayım? Ailemin sevgisi bile her zaman başarılarıma bağlıydı. Ben başarısız olduğum anda herkes idamımı verir. Belirli bir karakteri olan insanları tanımak ve onlarla yaşamımı doldurmak istiyorum.