Gecenin körü ve zihnim devasa karışık,

Firarla ilgili hayaller kurmaya değilim alışık,

Ne düşlerim aydınlık ne defterime vurur ışık,

Nüks ettiğinde nabzıma bana bıraktığın yalnızlık.


Arkandan ağlamadım, akmadı ilk kez yanaklarımdan gözyaşım.

Bilirsin severim hüznü, sevmediğim şeyleri yapmaya alıştım.

Önce çaylaktım acında, yavaş yavaş olgunlaştım.

Kapansalar da artık pişman olmayacak göz kapaklarım.


Olabilir miydin özgürlüğüm kadar sırdaşım,

Beni bırakır mıydın yoksa bir sarı avluda?

Bunca kötü şey olmasa yanaşır mıydın hâlâ yanıma

Ya da terk eder miydin düşlerimi, prangalarla başbaşa?


Hiçbir mısrada bulamıyorum senin kadar güzel izleri,

Şiirler bitti, lügatlar tükendi.

Tüketemedim sana olan sevgimi.