Uyan!
Aç gözlerini,
Kaç sahtevilikten.
İçinde yaşamaya çalıştığın fırın misali,
Kanını kaynatıyor pişiriyor seni.
Lâkin anlamazsın tek yerin,
Kalmayıncaya dek serin.
O minik pencere etrafı izlediğin,
Sana açılan kapı olabilir mi?
Çıkar toz tutmuş maskelerini,
Yalan gülüşlerimi kaybet.
Kaydetmen gereken hataların,
Ki onlar her şeyden kıymetli.
Evet de kendine muktedirim.
Kabul etmekten geçer,
En kritik evresi tedavinin.
İyileşmek için bilmeli hasta neresi,
Başkasına sorma,
Herkesin kendisine kadar var çaresi.
