Newton’ın hareket yasaları der ki: bir cisim duruyorsa durmak, hareketliyse hareketine devam etme eğilimindedir. İbn-i Sina’ysa bunu "kasr-i meyil" diye özetler…

Bu yasaya göre evveldir gönlü boş, duygusuz biri olarak kalmışsam hala da öyle kalmam gerekmez miydi? Neydi beni ona doğru iten ve bu yasaya göre de daima itecek olan… O ilk, nabzımın hareket fitilini ateşleyen kuvvet nereden çıkmıştı öyle?

Bilmiyordum… Benim atomlarımın sana olan kast-i meyili varmış.