Bugün itibarıyla son yirmidokuz gün askerlik görevimin ifa edilmesine. Bir erkeğin tam manasıyla adam olmak maksadıyla kifayetsiz muhterisliğinin dövülmesi marifetiyle terbiye edildiği bu macera zaman zaman beni pekala memnun etmektedir. Ekip çalışmasına önemli ölçüde alıştım, aldığımdan fazlasını vererek. Açıkça bilinmelidir ki egolarımız daima ortaya koyduğumuz çıktılarla bir uzlaşma halinde olmalıdır. Bu karşı konulmaz gibi görünen devasa isteklere iştirak etmek ortada sarf edilecek daha fazla kaynaklarımızın olmayacağına sebep olmayacak mıdır? Dolayısıyla yüksek ruhlu şövalyelerin fedakarlık yaparak dünyanın onurlu bir şekilde saate onbeş derece dönmesini sağlaması icap eder. Yaşamaya değer bir yaşam uğruna insanlığın şeref ve namusunu korumaya heves etmekten başka daha keyifli bir binikinci yol var mıdır? Machiavelli'ye sormak lazım sevgili günlük.
