Hayatla savaştığım bir köşem vardı bir zamanlar

Şimdi orayı da yıktılar.

Oradaki depremlerde sadece ben sallanırdım,

Yıkılmazdım ama,

Diklenirdim hayata

En dik yokuşunu çıkardım.

Yorulmazdım ama

En karanlık kuytuda vurulurdum

Kan gülüşümü götürürdü, gövdem yere serilirdi

Ama ölmezdim

Yüzüme değen bir iki tel saç pansumanım olurdu

Şimdi dımdızlak kaldı göz altlarım

Tam ortasındayım mehtabın

Fırtınalar uçuşturuyor ceketimi

Benim elim ceketin cebinde

Ceketin cebinde bir fotoğraf

O da uçmasın diye