Bir fotoğrafın var bende.

Kirmizi şalımla.

Yalniz ikimiz vardık

Ankara’da o an,

Yıldızlı göğün altında.

Elinde yarısı içilmiş bir sigara,

Beni bile bile kendime terk ettirecek düşünceler aklında.


Bakıp bakıp dururum,

Senden ayrı kaldığım anlarda.

Duvarlarımda nasır tutmuş bir hatıranın iç sesi

Uzaklaştırır senden, 

Çünkü ben buna alıştım, gel desen de gelemesem

Gitsen de özlesem.


Hayal kırıklıklarının kucağına yuva yaptığı bir kız çocuğuyum ben.

Birden gelir acının bayat tadı, hep bir yerden. 

Hep kendiliğinden, 

Hep kendi kendime kırdırır beni

Çatlaklarımdan doğarım yeniden.

Ve sonra, yüzümü tanıyamaz olurum

Gözlerimi, 

Betim benzim atmış, görüyorum

Kaynayan bir suyun eşiğinden.


Ta kıyametin ortasından geliyorum.

Sarı çimlerin gri kaldırımların,

Annemin mavi çiçekli sofrasının. 

Elimde ellerin,

Her dokunduğumda ürperdiğim dudağının üstündeki benin.

Ama yapamam, bir ben var bende kalan

Akıllandım.

Ondan da kimse uğruna geçemem.


Kaçsam da yerim yurdum belli.

Çınlayan kulaklarmda eski bir sevginin yosun tutmuş hali.

Duysam seni duyamam.

Tutsan da buralarda kalamam.

Fırtına gibi hortum gibi

Hep bir yöne çeker durur geçmişin silik gelen sesi.


Orada burada ararım yarım kalmış bir aşkın eksik tadını.

Orada burada bulamadım.

Yolumu karıştırdım, yönümü

Kestiremedim hiç öğleden sonraları uykumu.

Kabullendim,

Yarımlığım hiç bitmeyecek.

Her şeyin sonunda bir cenaze karanlığı basacak

Ve içimdeki ur

Kalbimin kaldırımlarında buzdan kalaler inşa eden o kadına 

Tekrar tekrar dönecek.


Işıkların hiç yanmamak üzere söndüğü kentlerden birinde yapayalnız kaldım.

Kaçtım Ankara’nın soğuk koynuna.

Yine de kurtulamadım,

O karanlıktan

Beni yaşatan bu, sızlanamam

Senin adını sevgi koyduğun hırsından.


Başkasına ait bir şiirde bile

Öfkem sanaydı ya hep 

Kızgınlığım,

Terk ettigimde bile ellerimden kana kana akan aşkım.

Her yastık beraber baş koyduğumuz yastığım.

Senden gittiğim günden beri,

O pembeden çalan kızıl yastayım.

Kır aramızdaki camları, çerçeveleri

Ellerim donarken ben bu şiiri yazdım.


Biri affetti beni bugün,

Biri terk etti her gün.

Sonuna gelinmiş hiçbir şeyi uzatmamak lazım gelir.

Bundan sonra aşk olsa olsa

Doğduğu an toprağa gömülendir.