Bazı fotoğraflar var.
Dokunamıyorum, sesimi duyuramıyorum ama izini de silemiyorum.
Unutmak sevmekten daha ağır geliyor şarkısı, tokat gibi bir gerçek.
Bazı insanlar bazı fotoğrafları yaşarken unutur.
Bazıları uykusunda bile anımsar.
Düşünüyorum da, unutmamak için çabaladığım anılar mı yoksa o anlardaki duygularım mı bilemiyorum.
O duyguların tekrarı bir daha olmayacak.
O an da yaşandı ve değerini yitirdi.
Tek bir anda sonsuza kadar yaşamaya hakkım olsaydı. Kesinlikle o nefesteki huzuru seçerdim.
O fotoğrafı sonsuza dek yaşamayı..
Gerçek şu ki; o fotoğrafı silebilsem bile ne unutmaya cesaretim var ne de tekrar yaşanabilmesine Dr umudum.
Dengi olan tek şey hissettirdiği acı.
