Hayâtın bin damarından biri bile kopsa,

İçindeki boşluklar, dolmuyor zamânla.

Çünkü senin için, o kopan damardır âb-ı hayât.

Meyûs gözlerde saklı şiiri göremiyorsan,

Nefes alıp vermek, güç belâdır...

Yağmurda ıslanmayı göze alamıyorsan,

Güneş de aydınlatamaz ki gününü.

Düğmesi kaybolan gömleğini ilikleyemediğinde,

Suçu ellerine atamazsın, o düğmeyi g'özlersin.

Çünkü o gömleği giyebilmektir, senin sıcağın.

Fakat artık gözlerinden duman çıkıyor, keskin bir soğuk var.

Yüreğine bir şey sar; hastalık kapıda, alacaklı...