...

Bir kış hikayesi bu.

Kaçtıkça yakalanır gibi yağmura.

Kaçtıkça,hep bir teslim oluş.

Değil miydi ki vedalar ansızın gelen,

Gelip de, insanı insana misafir eden gönlünde?



Yalnız ,iki şehir kadar kalabalık ve yorgun,

Yalnız,yalnızlığımıza sığınacak kadar savunmasız.


Sana uzanaca kadar kalkmıyor elim,kolum.

Bugün,dünlerden hayli yorgunum.

Öfkelerim sessiz,

Tebessümlerim eksik.

Yarım kalmış bir kitabın,

Yazılmayı beklenen kalanı gibiyim.

Cümlelerim öznesini çoktan yitirmiş...


Yolu,yordamı nedir sevdanın bilemedim.

Lakin ,adın düştüğünde aklıma,varlığını da silemedim.


...

Böyle işte.

Sen Kız Kulesi,

Ben Galata.

Yalnızca iki satır var aramızda.