Kayboldum,
Ruhumda mutlu olmanın ızdırabı
Yüzümde çağlar yarası bir tebessüm var
Bunca zaman kendimi buldum sanrısı
Varken içimde, yitirmiş olmanın
Heyecanı vurdu beni
Yolculuklarım kaçmak üzere
Yaşamak, başıboş evsizlerin
Sıcak yorgan hayali ve
Bir gençlik aşkı gibi kaldı gönlümde
Kayboldum,
Ruhum mutlu olmak istemiyor bunu da anladım
Yıllar süren bir ölüm savaşından
hüznün boynu bükük inceliğini ve
söylenen gerçeklerin, aslında insanı avutan yalanlarla ayan olmadığını kazandım
Şimdi, bulurken kendimi
Issız çorak tarlaların arasında
Vakur fakat sinmiş bir benlikle
Sonsuz, mükerrer kereler yeniden
kayboldum...
