ey aşk!
Sana baktıkça çiçek açacak sandım.
Kalbim, çöle dönmüş geç anladım.
senmişsin yüzümdeki hüzün
ömrümdeki sonbahar
Memleketsizliğim, sırtımı büken yük
ellerimin yetişemediği gençliğim
bir pişmanlıkmışsın geç anladım
geç kalmışım göçmen kuşlara
kırlarda açan papatyaların açelyaların kokusuna
gözlerim değmemiş mavi göğe
habersizmişim saçlarıma düşen aklardan
çoktan gömmüşsün, beni kendi kalbime
ömrüm geçmiş, talan olmuş yurdum
evim bildiğim kalbin
bir çölmüş, kuş uçmaz kervan geçmez
ellerinle çarmıha gelmiş kimsesizliğim
Musa'ya tufan, İbrahim'e ateş
Yusuf'a kuyu, İsa'ya ihanet
bana kör bir yara olmuşsun
geç anladım. merhem olursun sanmışım
sen tuz olmuşsun yaraya
dilindeki şiir sanmışım
meğer kader ipliğine dizilen acıtan bir söz
sırtımda bir bıçak ve sen
ben gül sanmışım
geç anladım
