Ben hayata hiçbir zaman yetişemedim; ya hep erken geldim ya hep geç kaldım. Ne bir trene, tramvaya yetişebildim ne hayatın hızına, ne beni beğeneni beğendim ne benim beğendiğim beni beğendi. Peşinden koştuğum kim varsa hepsi bırakıp gitti, kime değer verdiysem değersiz olan hep ben oldum. Kime karşı alttan aldıysam hep tepeme çıktı, kimi çok sevdiysem gitti... Ben de yoruldum artık, boş verdim bundan sonra. Dedim ki kendi kendime; sevdiklerini ve sevenlerini sev, yaşa hayatı. Bırak hayatına eşlik etmek isteyenler seninle gelsin. İstemeyenlere de yol orada, çeksin gitsin.
