Artık kabul etmekte ustalaşan biri oldum
artık geriye dönük pencerelerim kapandı,
içimde hep şimdi var içimde oluşumlar
bir narenciye sıkacağı şiiri bütünleştirebilir
tak diye bir taksi durağı imi çıkabilir karşıma. Artık sarılmıyorum olmayana.
.
Kendime en uygunu bulan yerim canlı
yerim camdan, yerim güneşli ve duvarsız,
artık kalmıyorum yıkıntıların arasında
gözlerim dalmıyor, suskunlaşıp, durmuyor
artık kabul etmekte ustalaştım, canım
yanmıyor.
.
Varıyorum nasılsa, bir şekilde bir yere
nasılsa çağrı duyuyorum köşelerden,
seçimler ve başkalar ve yıldız kümeleri
artık çözmüyorum ihtimalleri eskisi gibi
içimde bir müzik taşıyorum usul usul
kendimi öğrendim, kendime yetiştim.
.
