Foucualt, Cinselliğin Tarihi kitabında Seneca'nn her gece kendisiyle yüzleştiğini ve gününün muhakemesini yaptığını söylüyor. Seneca bunu açıklarken özellikle hukuki terimler kullanıyor. "Kendinin yargıcı olmak" gibi. Gece çok düşünmek kendilik kaygısıyla ve bireyin oluşumuyla paralel. Çünkü bireylik Aydınlama ile ortaya çıksa da Roma gibi bazı yerlerde de ortaya çıkmayayazmıştı. Roma'da tıpkı endüstriyel toplumun şehirleri gibi şehirimsi yapılar çıktı. Evler birbirine uzaklaştı. Çitler çekildi. Gel gelelim gece düşünmek kendilik kaygısından geliyor benim için. Kendimizi bu kadar önemsemez ve günahkarlığı kucaklarsak, eksikliklerimizle barışırsak gece de kara kara düşünmeyiz. İnsan olmak istediği kendinin parodisi olmalı. Kendini ciddiye alan kişi kaybolmaya dilekçe yazmıştır. (Bunu gece dörtte yazmak da bir parodi sayılabilir mi?)
