Bir şeyler eksik, bu eksik olduğunu düşündüğüm şeyler daha önce var mıydı bilmiyorum ama şu an olmayan, yarım bir şeyler var. Eminim buna. Çünkü eskisi gibi değilim. Deliriyorum git gide. İlaçları bıraktım, boşluktayım. Bilmiyorum buna ne kadar daha devam edebilirim. Ama ihtiyacım var o eksiklikleri tamamlamaya. O an, o anda her şey değişecek. Eski ben gelecek birden, sanki hiç delirmemişim gibi. Her gece sabaha kadar oturur ve şunu sorgularım: Neyi bekliyorsun? Bilmiyorum ki. Beklediğim bir şey var bunu kavrayabiliyorum ama ne olduğu hakkında fikir üretemiyorum. Korkuyorum, hem de çok. Gitmekten, bitmesinden. Ama kalabilir miyim? Bilmiyorum. Sanırım hep böyle olacak. Hep bir umut duyuyorum ama neye karşı? Yok. Cevabım yok. Hiçbir şeye cevabım yok. Herkes yaşıyor bu hayatı ama ben hâlâ duruyorum. Olduğum yerdeyim. Her zaman tek bir yerdeyim. Ama gerçekten o yerde miyim? Bilmiyorum. Boğuluyorum, bu yaşamı bir tek ben mi kaldıramıyorum?
