Yine apansız çöken bir gece
Anılar düştü peşime
Derin bir boşluk var içimde
Neyi yerleştirsem dolmayan
Bir özlem var
Belki bir kırıklık
Ya da bu bir yalnızlık
Yalnızlığım pusu kurmuş bekler tetikte
Nasır gibi yapışmış üstüme
Ellerim boş
Uzatsam tutar mısınız?
Patlamayı bekleyen volkan gibi hislerim
Ama kendimi kandırmayı rol bilmişim
Ağlasam ayıp sanar
Sussam gözlerimden hüzün akar
Rıhtımda eski bir deniz feneri gibiyim
Uğrayan bir gemi yok
Apansızca yine de beklemeyi sürdürüyorum
Azgın dalgalar çarpıyor üstüme
Ağır sis
İklim soğuk ama umut hala sıcak
Her şey çok tanıdık ama bir o kadar da yabancı
İncindiğim yerde zıpkın gibi çakıldım
Hareket ettikçe dibe battım
Devamlı yürümeyi sürdürüyorum
Durmak söz konusu bile olamayacağının fazlasıyla farkında olarak
Bu fırtınaya yakalanmak çok ağır bir tahribat bırakır görüyorum
Belki de kaçmak kendime varmak içindir biliyorum...
