Ben nereye dönersem yüzümü orada belirir yere eğilmiş bakışlar. Tanımıyorum. İzin vermiyor. Ne duydum? Neyi anlamadım? Çamurdan değil miydik hepimiz? Belki maymundan? Aynı değil miydik? Bulunmuyorum bir yerde. Bedenim tanımlı değil. Perdeler örtmüş gözlerimi ve gözleri, görünmüyor. Uçuyor muyum, yerde kaçıyor muyum? Duruyorum sadece. Ayaklarım yerden kesilmiş, zemine serilmişim. Böyle mi insan olanın düşüşü? Ki düşmedim, çakıldım. Uzun baharlar aramıyorum. Kahvemi içerken bir şarkı, bu kadar. Ah, ben nereden bileyim yürümeyi? Ben nereden bileyim çağırmayı? Ben bilmiyorum. Kayıp olanı çağırıyor ve ona yürüyor olmalıyım. Bundan eylemlerim kayıp. Arkaplan bulutlu ve tozlu. İçinden geçtiğim bahçe kör kuyularla dolu. Kör kuyular aydınlıkla dolu. Atlasam birine, ah atlasam ne olur? Tanımlı değil ki bedenim...