Günü balkonda noktalamayı seviyorum. Soğuk mermere oturup hayatımı düşünmeyi, buzdolabından aşırdığım lokmaları mideme indirirken geleceği düşlemeyi... Ha bir de bugün İç Anadolu'da da gökyüzü olduğuna şükrettim. İyi ki "gökyüzüne kıyısı olmak" diye bir kavram yok hayatımızda. Yoksa biz Anadolu'nun çocukları bir maviden daha yoksun kalırdık. İyi geceler.
