Bazı anlar oluyor, kızgınlığım artıyor hayata karşı ve inancım sarsılıyor. Zarar mı veriyorum hayatımdakilere? Bir şey inşa etmeye çalışırken yok ediyorum her seferinde. İyileştiren ellere sahip olmak isterken berbat ediyorum. İstenileni yaptım, artık yüksek bir hiçim. Taşıyamıyorum. Duyulmak istiyorum, buraya yazma içgüdüm belki bundan. Ama duymuyor. Madem zarar veriyorsun geri çekil artık diyor bir ses. Yapamıyorum. Bugünlük umutsuz bir akşam, umutsuz bir bekleyiş...
