Bu güzellikler yılda bir gelip hayatımın bir ayını şölene çeviriyorlar. Bakmalara doyamadığım için, anı tekrar tekrar yaşamak isteğiyle fotoğraflayıp duruyorum. Oysa biliyorum ki, fotoğraflar anılarıyla birlikte kaydoluyorlar, ve bu anılar bazen mahzunlaştırıyor insanı.. Bir mayıs ayında, anneciğimi en son bu çiçeklere dalıp gitmişken fotoğrafladığımı bilemezdim örneğin...
Her yıl mayıs ayında, bu çiçekler bana aslında çok şey söylüyor, sessiz çığlıklarını nasıl duymam; "yaşa, sadece yaşa, hayatı ruhuna nakşet , çünkü geçicisin"...
