Diyorum ki dünya durdukça durasın,

durdukça dünya yaşamaya devam edesin bakasın.

 

Müthiş bir gıcırtı kafamın içindeki, dört yapraklısın, yoncasın.

Bir kendini anlatıcıdır kişi, oysa sen de insansın, sen de sırsın.

 

Kaçmak istediklerin kadar yalan atıyorsun,

olmak istediklerin kadar yalancısın.

 

Az evvel daha girdim bir kafanın içine onun insanı oldum.

Küfürler geldi aklıma, çirkin şeyler söyledim diliyle, lisanı oldum.

 

Aklıma gelen bir kaç cümle daha vardı,

ama hayvandım üşüyordum.

Çocukluktu hayata sıkı tutunma,

büyümeye bıraktığım günden beri düşüyordum.

 

Sustum kelimeleri, 

esnedim 

yaslandım arkama, 

düşümün, 

kendimin insanı oldum.

 

Bir kaç kere daha baktım gökyüzüne, 

bir kaç çocukla daha konuştum, 

gülüştüm.

Dönemiyordum ama geri

bir anda 

büyümüştüm.

 

Bir ara bir canavar girdi beynime, bir yaratığa dönüşmüştüm.

Sevgi akıyordu içimden hatırlıyorum, herkesle bölüşmüştüm.

 

Şimdi diyorum ki dünya durdukça dursun, 

dünya dursun durdukça, beni tutmasın, akayım.

Karşı kıyıya gideyim, biraz da oradan bakayım.


R Hüseyin Akın - 2014