Yaşım geçiyor, yaşlanıyorum. Otuzlu yaşlarıma gelmek istemiyorum. Gençliğim gün içinde mecburen ekran karşısında geçiyor. Bu yıllarımı, yıllar sonra anımsarken en büyük pişmanlığımdan korkuyorum. Oysa korktuğuma mecburum. Pek bir arkadaşım yoktur. Zaten gerekmedikçe dışarı da çıkmıyorum. Gençliğim klavye ve farenin arasında geçiyor. Öyle geçmeli çünkü otuzlu yaşlarımda iş işten geçti dememek için. Kendimden özür dilerim. Gençliğimi heba ediyor olduğum için. Başka çarem yok. Bunu bilmelisin yüreğim.