"kaç yazar martılar şimdi bulsa mektubunu, bak bedenim çoktan soğudu."

-niye ağlıyorsun, dedi adam.

-ağlamıyorum ki, dedi kadın. (ağlamıyorum bayım, ben sizin için ağlamaktan uzun süre önce vazgeçtim.

kirpiklerime tüküren göğün bin renge boyanışı, karanlığınız beni kovduğundan kaç gökkuşağında aradım sizi.

ağlamıyorum bayım, bi' süre önce gece vakti ritimle pınar arasındaki bağı ezdim.

yanaklarımı öpen düşmeye aşık korkak adımlardır, eşikte kalan hevesimden kaç künyede buldum sandım sizi.

ağlamıyorum bayım, sizi bi' ağıtta azad edişime sancılandım.

çenemden dökülen esirgediğiniz iki kelimedir, başka seslerden duydukça kaybettim bizi.)