Ben mi yaşamışım bunca zamanı, bilemedim
Pişmanlığa hazırlanmış ne varsa, bilemedim
Hepsi terkedilecek bir gün sanılan serkeşliğin
Bir misafir sandığım o kötülüğün...
Ciğerine kadar benmişim, bilemedim
Bir kız çıktı ki mantıklardan uzakta düşünmedim
Esmerdi çamurlar kadar, elleri terli, bir yabancı benim gibi
Öpmüş müydüm onu bir teleferikte, Ankara mıydı
Bir manalar verdim ona, geri alırım diye sonra
İsteyince vazgeçerim sandım, geçemedim
Bazen güzdü, bazen kıştı, votkalıydım ışıltılı
Öperek söndürdüm güzellikler, kendimce haklıydım
Darmadağın ettim bir kadının kalbini
Nasılda yok ettim onu eskiydi, niye öyleydi bilemedim
Ne memeleri, ne dudakları, ne başka yerleri
Tüm kadınlıkları hiç kadın değildi
Daraltı, kabuslar, kırmızı winstonlar
İbo yeni ölmüştü, ocaklar mı batmıştı
Hep öyle kalacak sanmıştım, kalamadım
Her şey değişti, kalbim gibi, kalbim mi
Özü emilmiş, artık renksiz, artık kırılmaz bile
İnsandım bir zamanlar yüreğinde hislerle fiyakalı
Bir sakallıydım ki, bir mordum ki gözlerim, bir adamdım ki karanlık
Bir mey havasıydım ki gecelerim annesiz ve babasız
Hiç istememiştim, hiç olmamıştı, istesem de olmayacaktı
Yenilirim diye savaşmadım, ne kazançtı - ne de kayıptı
Hepsi terkedilecek bir gün sanılan serkeşliğin
Bir misafir sandığım o kötülüğün...
Ciğerine kadar benmişim, bilemedim
