Aklımda bir yüz sönüp duran.
Kapısı dar, bir düş evindeymiş gibi
Açan bir ben varım
Kapatansa yalnız o
Gökyüzünde görüyorum
Çayırda, yollarda görüyorum
Kapısı dar bu düşevinin
Seni alamıyorum içeriye
Sadece bekle orada
Göster bana lütfen
Sönüp duran yüzünü
Aklımda bir yüz var karanlık tarafta
Anımsayıp duruyorum onu
Ne yanımda, ne orada, ne arafta
Ruhum çekiliyor, ben bir yüz görüyorum
Tanıdık bir yüz biliyorum
Uzansam orada, durursam karşımda
Yalnızca benim açabildiğim ve
Onun kapatabildiği daracık bir kapı
Girmek istiyorsun içeri biliyorum ama
Her zaman kapatıp duruyorsun
Aklımdaki yüz söyle bana.
Işığı vurursam sana görebilir miydim ben seni?
Kapatma kapıyı, göster bana
O sönük ve karanlık yüzünü.
Daracık bir kapı var bu düşler evinde
Sonsuz bir tekrarı var sanki
Arkasında duranın ve dışarıda olanın.
Bir yüz vardı aklımda sahi
Ne karanlıktı ne de görünür
Ne içerideydi, ne dışarıda
Uzatsan elini tutabilecek
Ama sürekli kapatıp duruyor kapıyı
Bir düş vardı benim ruhumda
Sonu olan bir düş bu tekrardan uzak
Her şeyden uzak ve her şeye yakın bir düş
Elini tutabildiğim, yüzünü görebildiğim bir düş
Daracık bir kapı ve onu ezip geçen iki el.
Aklımda bir yüz var sönüp duran
Ne beni görmek istiyor ne de kendini göstermek
Beni arıyor, beni soruyor
Beni buluyor ve sonra vazgeçiyor.
Uzattım elimi boşluğa
Ne tutan var artık
Ne o dar kapıyı kapatan.
-Evren Mustafa
