Çırpınıyor yüreğim, tozunu alıyor anıların renkli sayfalarının
Teker teker getiriyor önüme, hepsi aynı duruyor satırlarının
Önceden eklemeler yapardım aralarına, çoğaltırdım
Hayal kurardım, söylerdim hep “bugün olsa şöyle yapardım”
Bugünlerde okuyorum, olduğu gibi bırakıyorum,
Zerdüşt’ün bahsettiği gibi öte dünyalara inanmıyorum
Kibritçi kız gibi yakıp kibritlerimi fantezi dünyama dalmıyorum
Ben güzel olanı gördüm bu dünyada, sıcacık hissettim içimde
Bir “belki”ye tutunup, kaybettiğim için yas tutuyorum sadece
Hangi davranışlarım, hangi kelimelerim, kelimesizliğim kırdı diye
Suçladım kendimi, taşıyorum bu yükü yeterince
Birinin varlığı ile mevsimlerim değişmiş, dünyama renkler gelmiş
Ama o yokluğu tercih edeceğini söylemiş, giderken karanlıklar getirmiş
Dayanamadım karanlığa, endişeler sardı dört bir yanımı
Işık yaktım, engellense de yollar ulaşmaya adadım her bir anımı
Kucakladım yer altındaki o kadını, sabretmemi öğütledi
Kucakladım her bir geçmişi, onunkini, benimkini
Ve fısıldıyorum geleceğe, göstersin kendini diye
