hatırladı sonunda ufka giden
basiret kördüğüm ayaklar kangren
topladı sonunda hüznün izlerini
başkent
taşırken bulutları gökten
sana maviler bıraktım en güzelinden.
yanılır yalanın zemzemi temizleyecekse günahkar bir ağzı
Durdurma bendini hatırlasın
kırk günü yıl saydım gelmedin.
şimdi gök yarılsın ve yedi katın ortasına göm kendini
bu sokakta yangın varsa, dilerim;
en ummadığın seni yanıltsın
sana maviler bıraktım, kirletme yeniden.
Bir gece başını yastığa göm, bırak konuşsun yalnızlığım
olmayacak hayallerden tut
tüm tavanların dilinden muazzam anlarım
anlamak değil, belki an
gömüldüğün bu kalpten öte yeni baharlar umutları doğurmadan
sana maviler bıraktım kıskansın saydam deniz
madden hiç olmadı eşitliğim senin içinde
her bakışında aradığım içindir yerimi, belki de.
şu ufuğu gör ve dinginliğimi dinle, ulaşmadan
Başımıza değmeden batırdığı şu talihsiz güneşler gibi
Yedi kat mavi
yedi kat karanlıklar kadar
derinken yaralar
ben sana maviler bıraktım karanlıklar bende
unutmaya yüz tutmuş unutmamaya mesken
sana maviler bıraktım en güzelinden.
