Şimdi deniz kokusuna bulanmış gücenik bir karanlıktır bulduğum.
Ve karanlık ağrılı sofralar kurar kafatasımın içine gecede.
Gecede bir ay yükselir ensemden şakaklarıma doğru.
Bir bakış bağışlanır gözlerime.
Kirpiklerim emekliye ayrılır gözlerimin gardiyanlığından.
Ben zihnimden çıkarıp bir cehennemi parmak uçlarımda parçalarım.
Bir kıvranış saklarım sabahın karşısına
Bir insan kıvranışı. Rengi kahverengiye çalmış pis bir yağmur suyunda yıkanan
Gecenin kıyısından koparılmış bir bilgeliği onarırken hücre hücre
yolculuklara susarım.
Zihnim bir sefer yorgunluğuna ev sahipliği yapar.
Ben soluk benizli bir gerçekliği kucaklarım.
