Ölümün ciğerlerimde tütüyor

Usandı bilincim "usulcacıklı" kıyametlerden

Kalbin yanıbaşımda ağzında atarken

Her soluğumda ayacıklarıma tükürdüğüm

O çok bilindik utancın kekrek özütü

Rahmimde burarak onduğum

Yalnız kordan kara alevler

Çünkü örgülerin omuza dökmüş

Gayrı hakikati tanrıdan yadsıyamam

Mesela bugün yaz güneşinin ışıttığı

Sularda bir şenlik var

Şebnemlere kuşanmış otlar

Fakat gel gör ki

İlmek ilmek dokusam yalnızlığımı

Orphiel'e bile yaranırım

Seni bana katlanır kılamam

Tanrının varlığımızı torpil geçtiği

O çok aydınlık eskil çarşambalar

Ve şimdi senden yalnız

Parmaklarım denli uzaktayım