Gerçek

Her şey sahte/kötü, karamsar düşüncelerim olmasa ben bir hiçim. Fark ettim ki herhangi bir şekilde karamsar değilsem o an ben olmuyorum. Benliğimi kandırmış oluyorum, insanların çoğunluğu gibi aptal ve köle oluyorum. Bunun ne önemi var? Çünkü kendimi kandırmak istemiyorum. Mutluluk beynimin ve bedenimin sürekli birbirini kandırmasından ibaret, gerçek değil. Bundan dolayı mutlu olduğumuz her an gerçek değil.

Sevgiye neden sevgi deriz? Sevgiden ne kazanırız? Herkesin sevgiden kazandığı şeylerin ortak noktası kısa bir süre olsa bile mutluluk. Eğer bir insanı mutlu olduğunuz için seviyorsanız kendinizi kandırmış oluyorsunuz. Büyük ihtimal sevdiğiniz kişiyi sevmeniz mantıklı değil. Gözlemlediğim kadarıyla sevgi genelde tek taraflı olur. Bir insan başka bir insanla sevdiği için konuşuyorsa, yani bilgi edinmekle ilgilenmiyorsa veya herhangi bir çıkar gözetmeden uzun süre muhabbet ediyorsa mutlaka sohbetin başında sevgi göstermeyen kişinin bir çıkarı vardır. Büyük ihtimal sevgi gösteren kişi üzerinden kendini kendince daha üst bir noktaya getirmeye çalışır. İnsanın temelinde ne hakkında olduğu fark etmeksizin gelişmek yatıyor. Bunun nedeni ise oyalanma isteği, yani can sıkıntısı. Çoğu insanın hayatında girdiği, yaptığı, karar verdiği durumların çoğunun nedeni can sıkıntısı. Örneğin spora başlayan birisine neden başladığını veya nasıl başladığını sorarsak, eğer sağlığı için değilse, ki sağlığı için başlayan çok az, büyük ihtimal can sıkıntısından veya yönlendirmedir. Bu çoğu aktivite için geçerli. Eğer iki insan arasında da sevgi varsa. Bence bu en iğrenci. Bireyler ilk önce kaliteli zaman geçirir, zamanla birbirlerini çok iyi tanırlar ve birbirleri hakkında iyi düşünürler. Biraz daha zaman geçtikten sonra ise aralarındaki diyaloglar ve yaptıkları aktiviteler monotonlaşır, birbirlerinden sıkılırlar (evlenmemek için bir neden daha). Eğer bireyler birbirlerinden artık çıkar sağlayamıyorsa yavaş yavaş birbirlerinden uzaklaşırlar. Zamanla ilişkileri son bulur, en iyi ihtimalle aktivite arkadaşı veya bir ihtiyacım olursa ararım arkadaşı olurlar. Ve en kötüsü ise bu ilişkinin yavaş yavaş bittiğini anlarken hala ayak uydurmanızdır, sonunun ne olacağını bildiğiniz halde bilmiyormuşçasına senaryoyu oynamaya devam etmeniz, yaşadığınız ve hissettiğiniz her şeyin aslında bir hiç olduğu gerçeğini öğrenme aşamanız, bunu kabullenirkenki ruh haliniz. Tüm bu yazdıklarımdan öğreneceğiniz şey ise insanlarla salak saçma ilişki kurmanın aptalca olması. İyi günler; hayatta neyden zevk alıyorsanız yapmaya devam, insanlığı geliştirmeye çalışın ve vaktinde ölün. Görüşürüz.