düşlerim vardı yokluğunda varlığın için kurduğum
sabaha karşı sustu gönlümün orta yerindeki keder
o sustu ben küstüm,
sana kızgın, sana kırgındım
yaşamının her zerresinden bihaber oluşuma kırgındım
senden uzak oluşuma kızgındım
sana inandıramayacağım hayata öfkeliydim
sen yoktun ben kustum,
tüm nefretimi kustum soğuk denizlere
çaresiz hıçkırıklarla anlattım yokluğunun verdiği elem anı
sana inandırmanın mümkün olmadığı hayatı derledim
saçma sapandı benim yalnızlığım
oysa seninle bir olmak vardı, tek bir yalnızlığı paylaşmak...
arafta kaldığım tüm duyguları katlettim derken, sen kaldın
hep sen kaldın hiç olmamana rağmen.
