Kalbimin attığı kadar değil

Düşlerimi izin verdiği kadar yaşıyorum

Aydınlığın düştüğü yerlere ait değil

Yüzüm, gözlerim karanlığa hapis yaşıyorum


Ellerim gecenin bir kör vakti yapışmıyor değil

Gölgenin boğazına, ama ben nefessiz de sensiz de yaşıyorum

İnandığım bir gelip bir giden aklım değil

Bir vakit değince gözlerin gözlerime, içime sonsuz zaman gözlerinden akan ışıkla yaşıyorum


O ışıkla yatıyor o ışıkla kalkıyorum güne ancak güneş bile senin ışığın kadar parlak değil

Artık içim eriyor da bir daha bakamıyorum

Bu ışık, sadece bana sunulmuş bir doğal güzellikmiş gibi yaşıyorum


Gibi yaşıyorum veyahut yaşamıyorum ancak varolmuyorum da değil

Gözlerinde yoğruluyor da ruhum yine de çocuk yaşıyorum

İçim büyüyor da aklım küçülüyor düşünemiyor

Deli gibi üşüyor, deli gibi yanıyor da cayır cayır yaşıyorum