Kalbimin attığı kadar değil
Düşlerimi izin verdiği kadar yaşıyorum
Aydınlığın düştüğü yerlere ait değil
Yüzüm, gözlerim karanlığa hapis yaşıyorum
Ellerim gecenin bir kör vakti yapışmıyor değil
Gölgenin boğazına, ama ben nefessiz de sensiz de yaşıyorum
İnandığım bir gelip bir giden aklım değil
Bir vakit değince gözlerin gözlerime, içime sonsuz zaman gözlerinden akan ışıkla yaşıyorum
O ışıkla yatıyor o ışıkla kalkıyorum güne ancak güneş bile senin ışığın kadar parlak değil
Artık içim eriyor da bir daha bakamıyorum
Bu ışık, sadece bana sunulmuş bir doğal güzellikmiş gibi yaşıyorum
Gibi yaşıyorum veyahut yaşamıyorum ancak varolmuyorum da değil
Gözlerinde yoğruluyor da ruhum yine de çocuk yaşıyorum
İçim büyüyor da aklım küçülüyor düşünemiyor
Deli gibi üşüyor, deli gibi yanıyor da cayır cayır yaşıyorum