Gidelim mi o mola yerine?

Zaman çok şeyi eritir. Eritir de, ya bunu istemiyorsak? Ya bunlara değil de erimesine dayanamayacaksak? Lakin gün gelecek sen de göreceksin, o sevdiğin bulutlar inandıklarınla geçip gitmiş. Yine de keşke hayat bizi yanlış çıkarana dek bulduğumuz cevapları doğru saysaydık.

Otobüslerin gece seferinde mola verdikleri bir yer vardır ya. Mevsim yazsa soğuk, ne kadar kalabalıksan o kadar yalnız hissettiğin o mola yeri. Otobüsten inip yaktığın o sigaranın sanki hayatında içtiğin ilk sigaraymış gibi hissettirdiği o mola yeri. Alabildiğine açık gözyüzüne bakarken ki hissettiğin, beni şimdi burada unutsalar ya, hissi… O mola yeri işte. Benim o mola yerine ihtiyacım var. Belki inip bir daha binmemeye. Dönüşü olmayan bir gidişe. Ciğerlerimin özlediği o nefese. Gidelim mi o mola yerine?