Kırık bir kalple yola çıkmak elbette zordur
Kendinden ziyade her şey yavaş görünür
Gidiyorum ben
Aklıma geliyorsun
zor duruyorum
Seni düşünürken dahi bir başka gölge girerdi araya
Tanımazdım gölgeyi
Seni de hiç tanımasaydım keşke
Mayıs aylarından birinde unutsaydım seni
Ne ileride ne de geride
kalsaydın orada
Gitmek yalnızca mutsuzlara mahsus olsaydı
Ait olmamanın çabası içersinde iken
Sevmek nasıl da mümkün olabiliyor
Anlayamadıklarım bu kadar çok iken
Yeni şeyler düşünmek zor geliyor
İstanbul
küçük bir kızın güzelliğine ait şehir
Mahur sabahlar birikiyor içimde
Şiirler birikiyor
Tükenmeyen sözcükler içerisinde
Bir başka yerde
Bir başka yaşam mümkün mü
Yeni kurulmuş bir cumhuriyette
İnsan kendini yeniden doğmuş hissedebilir mi
Geçmişin yalnızca zaferle hatırlandığı bir coğrafyada
İnsan kendini aramadan bulabilir mi
Çocukluğum eskidi
Gidememenin verdiği telaş ile...
Artık gidiyorum ben çocukluğum burada kalabilir.
