Muhtelif yalnızlıklar biriktirirmiş bireyler
Yalnızlığın tekilliği kaybolunca
Bildiğin gibi değil ama aşinasın
Birer birer kaybolup giden her hisse.
Çınlıyor kulaklarında eskinin tüten dumanı
Kalanı ben isem bu hayatın
Tartışacağımız pek bir şey yok
Tüten o duman beni anlatmıyor
Çoktan gitmiş olmalıyım,
Düşlerden.
Ellerin üretmeye başladığında
Kalbin ürkmüş bir kuşun şaşkınlığıyla kucaklıyor
Yalnızca sağ gözünden damlayan her gözyaşını
Akan zaman yolunu bir türlü bulamıyor
Varılacak yer ölümken üstelik
Korkuyla, kederle…
Kendime varmaktayım.
Gidenler…
Yalnızca bireyler değildi.
