Döne döne alev alır bu şubat akşamları
Gözlerimizin içinde kayıp yıldızlar gibi parlayan
Kederlenmenin getirdiği hüznün ta kendisidir
Kaşlarımı çattığımda büyük yangınlar gibi yanan
Bu akıp giden şubat akşamlarının sessizliğidir
Buğulu camları delik deşik eden bakışlarla
Dağılmaz bir bütün gibiydi neşemiz
Fakat biliyorduk ki sonsuza dek sürmeyecekti
Gidenlerin arkasından kanlı mendiller salladık
Birer birer ağıtlar yaktık uykusuz kaldık aç yattık
Ellerimizi göğe kaldırıp dualar ettik
Fakat biliyorduk ki gidenler geri dönmeyecekti
Fakat biliyorduk ki gidenler geri
Fakat biliyorduk ki gidenler
Fakat biliyorduk ki
Fakat biliyorduk
Fakat
Fakat biliyorduk ki gidenler geri dönmeyecekti
Vapurlar iskelelerin koynundan çıkalı çok oldu
Dalga dalga kayıp gittiler elimizden kaçırdık
Küstah gözlerin penç
esinde akşamlar yaşadık
