"Git." diyordu adam kadına. Çaresizlik içindeydi kadın. Gönlü büyük, umudu yitik... Hayaller bağladığı umut ağacını bir bir söküyordu yüreğinden. "Git." diyordu adam kadına, suratına takındığı fettan bir tebessümle, sadece: "Git."
Terk-i diyâr ederken gönül evini, sönmeyen hatıra ateşiyle boğuşuyordu kadın.
"Git" dedi adam kadına. Ardında mahzun, içinde buruk bir vedayla, geriye dönüş yoktu şimdi.
