Uğruna can verdiğin pencere diplerindeki ayaz
Salona kurulmuş bir sobadır evin
Kucak dediğin yer
Boyun büyüyene kadar senin.
Kalem tutabildiğinde başlar evden gidişin
Varmaksa maviye yakın bir renktir.
Evle yol arasında bir yerde büyüyeceksin
Büyümek elbet zaferdir
Elbet zafer evden gitmektir.
Uğruna can verdiğin ağaç diplerindeki yaz
Çöle kurulmuş bir gölgedir evin
Beşik dediğin yer
Ayakların büyüyene kadar senin
Kapı altlarından başlar mesain
Varmaksa beyaza yakın bir renktir.
Evle yol arasında bir yerde düşeceksin.
Uzun yaşamak elbet zaferdir
Elbet zafer eve dönmektir.
