Bırakıp gittiğim şehir mi? Hayat mı? Sevdiklerim? Yok yok kendim. Bırakıyorum geride kalanlarla kendimi burada...
Yalnızlık, hüzün, hayal... duygulara yer yok. Üstüme üstüme gelen geceleri. Sürekli beynimi kurcalayan düşünceleri. Güzel günlere olan inancımı. Hayatın güzel olmasını engelleyen her şeyi bırakıyorum geride. Sevinçlerimi de bırakıyorum. İyi, kötü, güzel, çirkin, sen. Ne varsa bırakıyorum. Çıktım şehirden, yüklerden kurtulmuş bir şekilde çıktım. Şimdi başıboş ilerliyorum diğer şehre. İlk adımımı attığım an beklediğim tek şeyin umut olduğu şehre... Yeni umutlara...
Hoşça kal İstanbul.
25.12.2020
