gitme

nasıl bir his odalara sığamamak bilmezdim. Duvarlara baktığın da o duvarda sahneler canlanır, gözlerin bir çift anı da takılı kalır. Ama bilirim kimse bıraktığın yerde bıraktığın gibi kalmaz. Ya değişmiştir , ya da değişmek zorunda kalmıştır. Sevginin kurtaramadığını, hiç bir şeyin kurtaramayacağına inanırım çoğu zaman. Her şey çözülür ama sevgisizlik...hayır! Bıraktığın yerdeyim, yaralıyım. Üstelik yaramı saranın sen olmasını dileyecek kadar acizim. Dudaklarının hep beni teselli edeceğini, ellerinin beni saracağını, ayaklarının yönünün hep benim tarafımda olduğunu sanardım. Ah benim bu sanmalarım....Sevgilim gitmenin iyi yanı giderken kendini de götürmektir. Gitmek zorunda kalmanın ise, ardında bıraktığının kendin olmasıdır.