Kuşlar akşamüstünü beklemede
Uçmak için vakitler kısa
Korkuların yolları hep uzun.
Özgürlük karanlık karşısında
Yüzünü çeviriyor mahzun.
Kar altından çıkıyor hayaller
Dallarından düşmüyor çiçekler.
Toprak, kokusuna güveniyor
Yayılıyor buram buram etrafına
Yârin elinden suyunu içiyor.
Bir insan kendinden vazgeçercesine
Atılırken yolun ortasına muzdarip
Baharın mucizesi yetişiyor
Rüzgarında kucaklıyor bedenini.
Şimdi seviyor doğanın kaderini
Yeşile sırnaşıyor güzelliğinde
Bir başka bahara saklamıyor
Kayıp umuduna seslenişini.
