Gittin bile diyemiyorum, zira hiç gelmemiştin ki zaten.

Öylece uzaktan seyrettin olanı biteni,

Bir ayağın hep dışarıdaydı, kaçman kolay olsun diye.

İpin bir ucundan da sen tut, birlikte çekelim dedim, oralı bile olmadın.

Tek başıma bırakılmaktan yoruldum ben de artık.

Sen elinden tutup koşmaya çalışırken yanındaki yerinde sayınca düşülüyormuş meğer,

Ve insanın, kalmak isteyeni göndermeye, gitmek isteyeni de tutmaya gücü yetmiyormuş,

bir kez daha anladım.