Yollar çeker bazen insanın canı veya sadece uzaklaşmak. Kimden, neyden bilinmez. Ama en çokta bu bilinmezlik insanı sürükler bir yerlere. Gideriz hep bir yerlere, hayatın getirdiği sorumluluklar için, kafa dağıtmak için, hasret gidermek için... illa bir sebep bulunur gidene. Gitmek, tuhaf bir eylemdir. Geride birilerini bırakırsın, ardından su dökerler,su gibi git su gibi gel diye... belki gelmeyeceksin, ama yinede bekleyenlerin olacaktır. Gözyaşı dökenler de olur, ayrılık onlar için berbat bir şeydir. Belki de hayatları hep sevdiklerinden ayrı geçmiştir. Hep o günü beklerler kavuşmayı ,vuslatını... Gidenin içindeki hissi sadece kendisi bilir bence. Heyecan, kaygı, hüzün,stres belki de sevinç... dışarıya yansıttığının tam aksi bile olabilir. Gidene mi zordur kalana mı? Belki ikisine de, ama en çok hangisine zordur tartışılır. İki tarafın da güçlü savunmaları olabilir. Bu durumda en zor şeyin "ayrılık" olduğu aşikardır. Gitmek ,ayrılığın ilk adımıdır. Gideriz hep bir yerlere. Gelmesini bekleriz hep birilerinin. Yollar çeker canımız, işte öyle... .
