Evimin kokusunu aldın benden

Kuruttuğum çiçeklerimi

Her sabah perdenin arasından çarpan güneşi 

Sesimi, sessizliğimi aldın

Tuğlalar verdin bana, duvarlar

Büyümeyecek tohumlar


Kırılmış bir ayna tutuşturdun elime 

Üzgün, solgun bir yansıma karşımda

Öylesine kimsesiz ki, 

Kimseleri hayattayken üstelik


Ruhumun yerine küller koydun

O küller yaşatıyor şimdi beni

Hiç soğumayacak içim

Unutmayacağım bu hissi